آب‌بندی ساختمان در برابر نشت هوا یکی از ساده‌ترین مواردی است که می‌توانید برای افزایش راحتی انجام دهید و مبالغ درج‌شده بر قبوض ماهانه‌ی خود را کاهش دهید. نشت هوا باعث از دست دادن 15−25٪ گرمای ساختمان در فصل زمستان در ساختمان‌ها می‌شود و می‌تواند در از دست رفتن قابل‌توجهی از خنکی موقع استفاده از کولر نیز تأثیرگذار باشد. آب‌بندی محکم و افزایش سطح عایق نیز می‌تواند مشکلاتی در چگالش و کیفیت هوای داخلی ایجاد کند. درک این‌که چگالش چگونه کار می‌کند و در کدام مناطق آب و هوایی اتفاق می‌افتد به شما کمک می‌کند تأثیر آن را محدود کنید.
خروج هوا معمولاً از این طریق اتفاق می‌افتد:
- درها و پنجره‌های آب‌بندی نشده.
- در و پنجره‌هایی که با مواد بی‌کیفیت و به طرز نامطلوبی آب‌بندی شده‌اند.
- طراحی‌های ضعیف
- شکاف در داخل یا اطراف عایق سقف (به‌عنوان‌مثال لوله‌ها و کابل‌ها)
- شکاف‌های اطراف دیواره (به‌عنوان‌مثال لوله‌ها، کانال‌ها، پریز برق، کلیدها، تهویه هوا و بخاری)
- شکاف بین محل اتصال کف‌پوش‌ها و سرامیک
- شکاف‌های موجود در عایق‌بندی و پنل حرارتی.
محتوا :
تشخیص نشت و آب‌بندی کردن آن
انواع مختلف نشتی را در نظر بگیرید تا به اولویت‌بندی شروع به آب‌بندی کنید. نشت از سوراخ یا شکاف در ساختمان متفاوت است. به‌عنوان‌مثال، یک ترک نازک طولانی نسبت به یک سوراخ گرد، کم‌تر به تغییرات فشار هوا پاسخ می‌دهد.
بسیاری از منابع نشت هوا واضح است اما باید برای آب‌بندی مناسب خانه و یا ساختمان، شکاف‌هایی که بیشتر به چشم می‌آیند را اول از همه شناسایی کنید. آب‌بندی شکاف‌های نشت دهنده‌ی هوا یک فعالیت پیش‌رونده است که معمولاً با محل نشت‌های بزرگ‌تر و واضح‌تر شروع می‌شود و به تدریج به جاهای کوچکتر و خارج از دید می‌رسد.
تمام شکاف‌ها را شناسایی و آب‌بندی کنید
مکان‌هایی که امکان نشت گرما و سرما از آن‌ها واضح است عبارتند از: زیر درها، اطراف درها و قاب پنجره‌ها، دریچه‌های ثابت و هواکش‌های پنجره‌ای مناطق مرطوب، فاصله بین کف‌پوش‌ها، دودکش‌ها، نورگیرها، تهویه هوا، ترک‌های بزرگ، محل اتصال دو ناحیه (دیوارها، لوله‌ها و …) و وجود سوراخ در مجاری گرمایش یا سرمایش. در ساخت‌وساز و ساختمان هفت نوع متداول درزگیر برای آب‌بندی کردن وجود دارد.
لاتکس مبتنی بر آب
به دلیل سهولت در کاربرد و قابلیت چسبندگی بیشتر به لایه‌های زیرین، مورد استفاده مسکونی است. می‌توان روی آن‌ها رنگ آمیزی کرد و برای شرایطی مناسب است که شکاف‌ها و حفره‌ها بسیار کم است. متاسفانه لاتکس ممکن است در معرض جمع شدن باشد و می‌تواند از لایه زیرین فاصله بگیرد و باعث ایجاد شکاف نیز شود.
آکریلیک
پایدار است و در برابر اشعه ماورا بنفش مقاوم؛ برای کاربردهای خارجی مناسب است و مستعد انقباض نیست. استفاده از آکریلیک دشوار است و به راحتی پخش نمی‌شود.
بوتیل
به خوبی به طیف گسترده‌ای از بسترها می‌چسبد اما به دلیل قوام رشته‌ای‌تر، استفاده از آن‌ها دشوار است. مقاومت کمی در برابر سایش دارد. بوتیل برای ساختمان‌ها زیاد استفاده نمی‌شود.
پلی سولفید
انعطاف‌پذیری عالی حتی در دمای پایین با جمع‌شدگی کم و عدم تخریب بر اثر اشعه ماورابنفش باعث شده بسیار کاربردی باشد. پلی سولفیدها گران‌تر از درزگیرهای مشابه هستند و تمایل به داشتن سطوح بالاتر ترکیبات آلی فرار (VOC) دارند.
سیلیکون
دارای مقاومت حرارتی عالی، قابلیت حرکت دینامیکی خوب و چسبندگی خوب از ویژگی‌های آن است. متاسفانه خاک را به خود جذب می‌کند. برای برخی از لایه‌های خاص مانند سنگ نیز ممکن است مسئله‌ساز باشد. در بعضی موارد استفاده از پرایمرها را به‌عنوان یک ضرورت در نظر بگیرید.
پلی ایزوبوتیلن ها
دارای خواص مشابه لاستیک طبیعی است اما با دوام بهبودیافته، مقاومت خوب در برابر حمله شیمیایی و نفوذپذیری بسیار کم. معمولاً به‌عنوان آب‌بندی اولیه برای عایق‌بندی واحدهای شیشه (IGU) استفاده می‌شوند، زیرا توانایی مقاومت در برابر انتقال بخار و گازها را دارند.
پلی اورتان
به اکثر سطوح مختلف با آماده‌سازی بستر، خوب چسبیده و به طور کلی گزینه اصلی برای پیمانکاران است. آن‌ها دارای مقاومت عالی در برابر سایش و همچنین دارای قدرت چسبندگی هستند. هیچ نوع درزگیر نسبت به نوع دیگر برتر یا پایین‌تر نیست. برخی از آن‌ها به دلیل خصوصیات ذاتی فیزیکی و شیمیایی در برخی موارد به‌خصوص به‌کار گرفته می‌شوند.
باز هم سوالی برای شما پیش آمده است؟
جهت مشاوره رایگان با ما تماس بگیرید.